κυνέη

Περικεφαλαία κατασκευασμένη από δέρμα σκύλου, κατά την αρχαιότητα. Ο Όμηρος και άλλοι συγγραφείς ονομάζουν κ. την περικεφαλαία από δέρμα οποιουδήποτε ζώου· υπήρχε έτσι η κ. γαλέη, η κ. λυκέη κ.ά. Κατ’ επέκταση, έτσι ονομαζόταν και το καπέλο που φορούσαν οι βοσκοί και οι αγρότες, για να προφυλάσσονται από τον ήλιο. Η μυθολογία αναφέρει και την Αιδός κ., που καθιστούσε αόρατο όποιον τη φορούσε.

* * *

κυνέη, αιολ. τ. κυνία, αττ. τ. κυνῆ, ἡ (Α) [κύων]

(ουσιαστικοποιημένο επίθ., θηλ. τού κύνεος, κατά παράλειψη τού ουσ. δορά)

1. δέρμα σκύλου

2. κάλυμμα κεφαλιού ή περικεφαλαία από δέρμα σκύλου ή, κατ' επέκτ., από οποιοδήποτε δέρμα (α. «ἀμφὶ δὲ οἱ κυνέην κεφαλῆφιν ἔθηκε ταυρείην», Ομ. Ιλ.

β. «εὐλόφου κυνῆς», Σοφ.)

3. πλατύγυρο οδοιπορικό καπέλο, πέτασος που προφύλαγε από τον ήλιο ή τη βροχή («ἡλιοστεγὴς κυνῆ... Θεσσαλίς», Σοφ.)

4. φρ. «κυνέη Ἅιδος» θαυματουργό κάλυμμα το οποίο έκανε αόρατο αυτόν που τό φορούσε ή μόνο το πρόσωπὸ του.